پیشرفت خیره کننده والیبال در چند سال اخیر، بازیکنان این تیم را به ستاره ‏هایی شناخته شده تبدیل کرد و در این بین، سعید معروف به عنوان کاپیتان تیم ملی، جایگاه متفاوتی نسبت به ‏بقیه بازیکنان پیدا کرده است؛ به طوری که توجهات رسانه های خارجی را هم به خود جلب کرده است. در حالی که ‏هنوز چند ماه به رقابت های مقدماتی المپیک باقی مانده، سایت ‏Volleyverse‏ در گزارشی به معرفی کاپیتان تیم ملی پرداخته که متن کامل آن را در ادامه می خوانید:‏

در سال های آتی، وقتی در مورد تیم فعلی والیبال ایران صحبت شود، بیش از همه از سعید معروف نام ‏برده خواهد شد. در واقع، کاپیتان تیم ایران، سمبل موفق ترین دوره والیبال این کشور است. ‏
در کشوری که میلیون ها هوادار پرشور فوتبال دارد، باورکردنی نبود که یک والیبالیست بتواند ستاره های ‏فوتبال را در سایه قرار دهد اما محبوبیت سعید معروف اکنون در حد و  اندازه های سوپراستارهای فوتبال است؛ به ‏طوری که می تواند به راحتی انتقاداتش در مورد پرداخت نشدن پاداش هم تیمی هایش را به مقامات دولتی ‏ابراز کند. ‏
او احتمالا مشهورترین بازیکن در تاریخ والیبال ایران است؛ چیزی که شاید در تقدیر او نوشته شده بود ‏زیرا معروف در فارسی به معنای "مشهور" است.  ‏


شمال از شمال غربی
معروف در ارومیه، در شمال غربی ایران، به دنیا آمد. والیبال در ارومیه ورزش محبوبی است؛ ضمن ‏اینکه خانواده معروف هم علاقه و استعداد زیادی در این ورزش داشتند؛ به ویژه دایی های او که برای ‏سال ها در تیم های ارومیه بازی کردند. هرچند او در نوجوانی ورزش های مختلفی را تجربه کرد، ولی در ‏نهایت به والیبال روی آورد؛ علی رغم اینکه پدرش چندان از این انتخاب راضی نبود.‏
او در مصاحبه ای گفته بود:" مادرم همیشه حامی من بود و از تصمیم های من حمایت می کرد اما پدرم ‏ترجیح می داد من به تحصیلاتم ادامه بدهم. پدر من مخالف ورزش حرفه ای بود و دوست داشت من دکترای ‏فیزیک هسته ای بگیرم. اما من خیلی پسر حرف شنویی نبودم و بعد از اینکه دیپلم گرفتم، والیبال را به ‏طور جدی پیگیری کردم.‏

در اولین سال های دوران حرفه ای ام، قدم کوتاه بود و ترجیح دادم که به عنوان پاسور بازی کنم و ‏سرانجام هم پاسور شدم. احتمالا بازی کردن به عنوان پاسور در سرنوشت خانوادگی ما بود."‏
معروف در سال 2011 به تیم زیر 17 ساله های ایران دعوت شد و استعدادش را خیلی زود نشان داد. او ‏خود را به عنوان یک پاسور باهوش مطرح کرد و با تیم زیر 19 ساله های ایران، مدال برنز رقابت های ‏جهانی و مدال نقره رقابت های آسیایی را به دست آورد.‏

فراز و فرودها در تیم ملی ‏
بعد از 4 سال بازی در تیم های پایه، معروف در سال 2005 اولین بازی اش را برای تیم بزرگسالان ایران انجام ‏داد اما برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی، باید با امیر حسینی، پاسور باتجربه تیم، رقابت می کرد. آنها ‏بهترین پاسورهای نسل خودشان بودند و هیچ یک نمی خواستند جایش را به حریف بدهد. رقابت آنها تا سال ‏‏2012 ادامه داشت و حتی به دوری یک ساله معروف از تیم ملی منجر شد زیرا وی دوست نداشت نفر دوم ‏باشد. محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال ایران، در این مورد گفت:" در حال حاضر ولاسکو ‏ترجیح می دهد از امیر حسینی به عنوان پاسور اصلی استفاده کند و شخصیت معروف طوری نیست که ‏نیمکت نشینی را تحمل کند."‏

اما معروف در بهترین زمان به تیم برگشت. از یک سو تیم ایران با هدایت خولیو ولاسکو پیشرفت زیادی ‏کرده و توجهات زیادی را به خود جلب کرده بود و از سوی دیگر، ولاسکو تصمیم گرفت تا علیرضا نادی ‏را به تیمش دعوت نکند و به این ترتیب، سعید معروف به کاپیتان تیم تبدیل شد. ‏
معروف بازیکن کلیدی تیمی بود که برای اولین بار راهی لیگ جهانی شد. بعد از دو شکست در دو دیدار ‏ابتدایی، شاگردان ولاسکو مقابل صربستان و ایتالیا به پیروزی رسیدند و ناگهان به قهرمانان ملی تبدیل ‏شدند؛ البته معروف با خونسردی و اعتماد به نفسش، از بقیه متمایزتر بود. ‏
او سلبریتی جدید ورزش ایران بود و حتی یک نشریه، گزارشی اختصاصی در مورد او با تیتر "به دنبال ‏همسر برای کاپیتان معروف" چاپ کرد. در واقع، این بازتاب محبوبیت او در سراسر کشور بود که پیش از ‏آن، هیچ والیبالیستی به آن نرسیده بود. ‏‎

با عشق به سوی روسیه
ولاسکو در سال 2013 ایران را ترک کرد و اسلوبودان کوواچ جای او را بعنوان سرمربی تیم ملی ایران گرفت. با حضور این مربی ‏صرب روی نیمکت ایران، معروف جایگاه کلیدی تری در تیم پیدا کرد و نمایش های بهتر و بهتری ارائه ‏کرد. ‏
درخشش او باشگاه روسی روبین کازان را متقاعد کرد تا برای به خدمت گرفتن او در سال 2014، یک ‏میلیون دلار هزینه کند. او اولین بازیکن ایران نبود که به یک باشگاه خارجی می رفت اما گران ترین شان ‏بود؛ هرچند او به همشهری هایش که تیم شان را ترک می کرد، اطمینان داد که به خاطر پول از آنها جدا ‏نمی شود:" من این پیشنهاد را قبول کردم زیرا زنیت در لیگ های قدرتمندی مانند لیگ روسیه و لیگ ‏قهرمانان اروپا بازی می کند. مسائل مالی کم اهمیت ترین مسئله بود. مردم ارومیه می دانند که من هیچ ‏وقت آنها را به پول ترجیح نمی دهم."‏
او یک سال بعد به شهرداری ارومیه برگشت اما پیش از آن با زنیت به هر دو جامی که می خواست، ‏را بدست آورد.‏


رویای المپیک
علی رغم همه موفقیت هایی که معروف در دوران حرفه ای اش به دست آورده است، در 30 سالگی ‏همچنان یک رویای برآورده نشده دارد. والیبال ایران هرگز به رقابت های المپیک نرسیده اما اکنون بیش ‏از هر زمان دیگری به این رقابت ها نزدیک هستند و معروف مطمئن است که تیمش می تواند به این ‏رقابت ها برسد:" هدف اصلی فدراسیون و تیم رسیدن به المپیک است. ما می توانیم در رقابت های ‏مقدماتی در ژاپن صعودمان را قطعی کنیم و شانس مان 90 درصد است."‏
اگر ایران بتواند بلیت ریو را به دست بیاورد، جایگاه سعید معروف در والیبال ایران دست نیافتنی تر خواهد شد؛ ‏بیش از سایر هم تیمی هایش و حتی فوتبالیست هایی که در 4 دهه اخیر نتوانستند به المپیک راه پیدا کنند.‏