متخصص طب سنتی با اشاره به خواص درمانی زنجبیل گفت: این ماده غذایی ملین طبع، باز

کننده عروق و گرفتگی‌های کبد می باشد.

زنجبیل یک ادویه شناخته شده در تمام دوران تاریخ و ریشه یک درخت است که طبیعت گرم و خشک دارد؛ معمولاً در طبیعت گیاهان را به درجه یک تا چهار تقسیم بندی می‌کنند به این شکل که اگر در درجه چهارم قرار بگیرند سمی محسوب می‌شود اما درجه پایین‌تر از این میزان می‌تواند خاصیت درمانی داشته باشد که زنجبیل در درجه سوم قرار می گیرد.

با توجه به خاصیت گرمی و خشکی که زنجبیل دارد این خشکی باعث خشک شدن رطوبت اضافی بدن از جمله رطوبت روده و معده می‌شود و  برطرف کننده تشنگی به ویژه تشنگی ناشی از تجمع بلغم در معده می باشد.

زنجبیل اخلاط لزج بدن را دفع می‌کند؛ برای کسانی که رطوبت مغز دارند به شکلی که خواب آنان زیاد شده، کسالت دارند و پف سر و صورت آنان زیاد می شود، همچنین لعاب دهان آنان زیاد شده و آب دهان آنان به هنگام صحبت کردن پرتاب می‌شود، می‌تواند تاثیرگذارباشد.

زنجبیل می‌تواند کرم‌های روده‌ای را از بین ببرد، در برخی موارد برای تکرر ادرار مفید است و در افرادی که سردی کرده‌اند می‌تواند موثر باشد.

زنجبیل برای معده، قلب، کبد و مغز مقوی است و همچنین سموم حیوانی در بدن را خنثی می‌کند، در واقع سموم حیوانی در بدن به معنای مرغ‌هایی هستند که برای پرورش آنان از آنتی بیوتیک استفاده شده یا گوشت گاو که با برخی سموم تماس پیدا کرده و با غذا خوردن وارد بدن شده اند.

متخصص طب سنتی با بیان اینکه گیاهانی مانند دارچین و زنجبیل معمولاً به شکل اصلی ماندگاری زیادی دارند اما پودر این گیاهان معمولاً بیش از 60 روز دوام ندارد، گفت: خواص این گیاهان به شکل پودر از بین می رود، پس بهتر است به شکل اصلی انها را مصرف کرد، همچنین زنجبیل مصلح تخم مرغ است و می‌توان به جای نمک از این گیاه بر روی تخم مرغ پاشید و مصرف نمود.